Μετά τον ανασχηματισμό, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται

Η στήλη ασχολήθηκε κατά καιρούς με διάφορους άνδρες (είτε αυτοί φορούσαν παντελόνια είτε φουστάνια) αλλά σήμερα θα ασχοληθεί με το ούτω καλούμενο ασθενές (στη φαντασία μας) φύλο. Διαβάζω πως η πρόεδρος της Βουλής κ. Αννίτα Δημητρίου θα ήθελε άλλους 20 πόντους ύψος (όλοι θα θέλαμε έστω και δέκα επιπλέον πόντους) αλλά διερωτώμαι τι θα τραβούσαμε αν η βραχύσωμη πρόεδρος της Βουλής είχε το μπόι του Γιαννάκη Γιαννάκη και δεν αναφέρομαι στο πνευματικό αλλά στο σωματικό. Θα καθόταν στο προεδρείο της Βουλής με τον βούρδουλα και θα έκανε τον βουλευτή κ. Ανδρέα Θεμιστοκλέους με τα κρεμμυδάκια.
Σε σχετικές αναφορές της, οι οποίες δημοσιεύονται σε Λεύκωμα το οποίο ετοιμάστηκε με πρωτοβουλία της ΟΕΒ, ανέφερε επίσης, πως θα ήθελε χρόνο για τους αγαπημένους της. Μα κι εσύ κυρία πρόεδρε πόσους αγαπημένους; Τόσες χιλιάδες στον ΔΗΣΥ, τόσους στη Βουλή, που να βρεις χρόνο για όλους; Θα χάσεις μόνον ένα υπό την έννοια ότι ο ευεργέτης σου, Αβέρωφ Νεοφύτου, θα εγκαταλείψει τα έδρανα του Κοινοβουλίου αν και ο Πάφιος πολιτικός δεν αναμένεται να καταθέσει αμαχητί τα όπλα.
Ειλικρινά συγκινήθηκα με την αναφορά της προέδρου, ότι «η απόλυτη ευτυχία για την ίδια είναι να αφήσει πίσω της έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που βρήκε». Μαζί σου πρόεδρε και, αν μπορώ να κάνω μια φιλική παραίνεση, είναι να αρχίσεις αφήνοντας πίσω σου ένα καλύτερο κόμμα και ύστερα να επιχειρήσεις να αφήσεις πίσω σου έναν καλύτερο κόσμο. Εκτίμησα επίσης την αναφορά της πως θαυμάζει όποιον αγωνίζεται για το κοινό καλό, χωρίς να επιδιώκει ανταλλάγματα και ως παράδειγμα έφερε την Μα λάλα Γιουσαφζάι. Μόνο κυρία πρόεδρε να ενημερώσεις σχετικά κάποιους δικού σου Ταλιμπάν, αν επισκεφθεί την Κύπρο η Πακιστανή αυτή ακτιβίστρια να μην σπεύσουν να την εκδιώξουν κακήν κακώς, ούτε και να σου εισηγηθούν να την πάρεις σπίτι σου, όπως λένε διάφοροι (όνομα και μη χωριό).
Βεβαίως, στο ίδιο λεύκωμα φιλοξενήθηκαν και απόψεις της συζύγου του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Φιλίππας Καρσερά τις δυσκολίες της οποίας αναγνωρίζω καθότι δεν είναι εύκολο να είσαι η σύζυγος του πλανητάρχη (της Μεσογείου ή έστω της Κύπρου). Στον οποίο ρίχνει, έστω και εμμέσως, και μια μπηχτή. Διότι τι άλλο από μπηχτή αποτελεί όταν στην ερώτηση «τι είναι γι’ αυτήν η απόλυτη ευτυχία», ανέφερε ότι δεν πιστεύει στην τελειότητα. Και για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου (όπως συνηθίζουν να λένε και κάποιοι δημοσιογράφοι μας), ερωτώ: Μήπως υπονοείς ότι ο Πρόεδρος μας δεν είναι τέλειος; Οφείλω να ομολογήσω, πως μου αρέσει κι εμένα η αγαπημένη φράση της κυρίας Καρσερά πως «Ακόμη και ένα ταξίδι χιλίων μιλίων ξεκινά με ένα μόνο βήμα». Από ότι διάβασα, η συγκεκριμένη ρήση προέρχεται από τον Κινέζο φιλόσοφο Λάο Τσε (Laozi) και ήθελε να πει πως ακόμα και τα πιο μεγάλα και δύσκολα εγχειρήματα, όπως ένας μακρύς δρόμος, ξεκινούν με την πρώτη, μικρή ενέργεια ή απόφαση, και η ουσία είναι να κάνεις το πρώτο βήμα, ανεξάρτητα από το πόσο ακατόρθωτο φαίνεται το τελικό αποτέλεσμα.
Κατά διαβολική σύμπτωση, στην κυρία Καρσερά αρέσει επίσης η εξής φράση του Νίκου Καζαντζάκη, η οποία θαρρώ προέρχεται από την «Ασκητική» και η οποία είχε εντυπωσιάσει κι εμένα: «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες «Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω».
Τα πιο πάνω εκτυλίσσονταν την ώρα κατά την οποίαν ο εφευρέτης του κ. Νίκου Χριστοδουλίδη, Νικόλας Παπαδόπουλος, καλούσε την εφεύρεση του (τον Πρόεδρο) να αποφασίσει σχετικά με το καλώδιο σύνδεσης του Ισραήλ με τον έξω κόσμο (μας έχουν περιλάβει κ εμάς για γεμωσιά) αναφέροντας και τα εξής: «Επιτέλους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να τοποθετηθεί δημόσια με ποιόν υπουργό του συμφωνεί; Με τον Υπουργό Ενέργειας ή με τον Υπουργό Οικονομικών; Δεν μπορεί να συμφωνεί και με τους δύο. Θα παίζουμε την κολοκυθιά; Ποιος από τους δύο έχει δίκιο, γιατί δεν μπορούν και οι δύο να έχουν δίκιο».
Με πολύ σεβασμό προς τον Νικόλα Παπαδόπουλο, θεωρώ ότι το έθεσε κάπως ωμά. Δεν έδωσε καν στον Πρόεδρο της ευχέρεια να ζητήσει τη βοήθεια του κοινού. Άσε που ακουγόταν και ολίγον εκβιαστικό. Όλα αυτά κατόπιν εορτής και αφού ψήφισε τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ (ή όσου ΔΗΚΟ απέμεινε) όφειλε να γνωρίζει, πως μετά την απομάκρυνση από το ταμείον ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Χωρίς να θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά, τι ήθελε να πει ο κ. Παπαδόπουλος με την εξής αναφορά: «Δεν το θέλουν πάρα πολλοί αυτό το καλώδιο, γιατί θέλουν να συνεχίσουν τα ολιγοπώλια, γιατί ολιγοπώλια σημαίνουν κέρδη. Τα συμφέροντα δεν θέλουν το καλώδιο».
Γιατί το είπε αυτό την ίδια ώρα που επέκρινε τον υπουργό Οικονομικών κ. Μάκη Κεραυνό ότι δεν θέλει το καλώδιο; Μήπως ο κ. Κεραυνός είναι ταυτισμένος με συμφέροντα; Προσωπικά δεν το πιστεύω αλλά αν το πιστεύει ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος και δεδομένου ότι ο Πρόεδρος δεν αποστασιοποιείται από τον κ. Κεραυνό, είτε είναι και ο Πρόεδρος διαπλεκόμενος (ούτε αυτό το πιστεύω) είτε κάτι άλλο συμβαίνει. Και αν αυτή είναι η θέση του κ. Παπαδόπουλου για την κυβέρνηση, γιατί την στηρίζει ακόμη. Λέω, μήπως είναι κολλητική η διαπλοκή και επηρεάσει αρνητικά το ΔΗΚΟ το οποίο ουδέποτε ήταν διαπλεκόμενο.
Και γιατί ανέμενε τον ανασχηματισμό και μετά να δει τα συμφέροντα και να εξοργιστεί; Καλόν νέον έτος να έχουμε.