Ανάλυση CT: Ο Ερντογάν επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία και το Διεθνές Δίκαιο

Πίσω… από τις έντονες τουρκικές αντιδράσεις για τις περιφερειακές συνέργειες – Τα βάζει με τη διεθνή νομιμότητα ο Ερντογάν – Δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια σφετερισμού της Κύπρου – Επικαλείται το ρόλο του εγγυητή, εκτοξεύοντας νέες πολεμικές απειλές
Οι οργίλες αντιδράσεις των τελευταίων ημερών από Τούρκους αξιωματούχους αποτελούν σαφή ένδειξη ότι η τουρκική πλευρά παραμένει -και θα παραμείνει- πιστή στις πολιτικές του αυταρχισμού, του επεκτατισμού και των δύο κρατών στο νησί μας. Η ενίσχυση της τριμερούς συνεργασίας Κύπρου – Ελλάδας – Ισραήλ στους τομείς της ασφάλειας και της ενέργειας, επανέφεραν στο προσκήνιο τον έντονο εκνευρισμό του «λευκού σαραγιού». Εκνευρισμός ο οποίος πηγάζει από το γεγονός ότι η πορεία που διάλεξε να ακολουθήσει ο Ερντογάν, θέτει τη χώρα εκτός της πολυμερούς συμμαχίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι συνέργειες κινούνται στη βάση μιας λογικής αμοιβαίας επωφελούς και πολυθεματικής συνεργασίας σχεδόν όλων των κρατών που βρέχονται από τη Θάλασσα του Λεβάντε. Όλων όσοι αναγνωρίζουν την αξία της αξιοποίησης της γεωστρατηγικά πολύτιμης γεωγραφικής θέσης και του φυσικού πλούτου της περιοχής, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου με αδιαπραγμάτευτα δεδομένο το σεβασμό στην κυριαρχία – κυριαρχικά δικαιώματα όλων των κρατών.
Αυτή η προσέγγιση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την τουρκική παράλογη θεώρηση της διεκδίκησης δικαιωμάτων πέραν των ορίων της Τουρκίας. Μια προβληματική αντίληψη, την οποία σχεδίασε και επιχειρεί να υλοποιήσει ο αχόρταγος Ερντογάν σε μια προφανή προσπάθεια να αναβιώσει τα οθωμανικά σύνορα. Επιδιώκοντας να βάλει χέρι σε γη, θάλασσες και φυσικούς πόρους που δεν του ανήκουν. Κάτι που δεν κρύβει, παρά το γεγονός ότι συχνά δηλώνει πως δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.
Υποτίθεται ότι δεν ενδιαφέρεται, εντούτοις κινείται πάντοτε με γνώμονα τη προσαρμογή των συνθηκών στα δικά του μέτρα και σταθμά. Αρχίζει από τους στόχους του και έπειτα για να τους πετύχει επιχειρεί να γράψει ξανά την ιστορία της χώρας του και τις πρόνοιες της διεθνούς νομιμότητας. Όπως ακριβώς πράττει μέσα από την παρερμηνεία της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, την οποία ακυρώνει και ακροθιγώς προσπαθεί να προσαρμόσει στις δικές του επιδιώξεις.
Στην περίπτωση της Κύπρου, ο Τούρκος Πρόεδρος χρησιμοποιεί προσχηματικά την προστασία των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων προκειμένου να πετύχει τους στόχους του για σφετερισμό. Εξού και η επιμονή του στην απόρριψη της ομοσπονδίας, καθώς με μια τέτοια δομή θα περιοριστεί δραματικά η επιρροή του στο μισό νησί και θα αναγκαστεί να αναγνωρίσει αυτό που διαχρονικά αρνείται. Την πλήρη εξουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας επί των χερσαίων εδαφών της και των θαλάσσιων ζωνών γύρω από αυτά.
Εξού και οι ωμές πολεμικές απειλές που εκτοξεύονται σχεδόν καθημερινά με επίκληση στο ρόλο της Τουρκίας ως εγγυήτρια χώρα. Χθες, ανήμερα Χριστουγέννων, το τουρκικό υπουργείο Άμυνας φρόντισε να επαναλάβει με νόημα πως η χώρα «δεν δίστασε ποτέ να χρησιμοποιήσει τις εξουσίες που της παρέχονται από το καθεστώς του εγγυητή της και δεν θα διστάσει να το πράξει στο μέλλον».