Ημερολόγιο Χριστουγέννων

Φαντάζεστε να υπήρχε, όπως και στις γιορτές τώρα, ένα Advent Calender – δηλαδή ένα Ημερολόγιο που να μετράει τις Ημέρες, όχι μέχρι τα Χριστούγεννα, αλλά για την Έλευση της Απελευθέρωσης της Κύπρου;
Όχι, δεν αναγάγω σε εορταστικό παιχνίδι την ημερομηνία λήξεως της τραγωδίας του τόπου μας.
Ο δικός μου Μυστικός Άη Βασίλης (Secret Santa) το μόνο δώρο που μπορεί να μας φέρει είναι, τη στιγμή που πέφτουμε για ύπνο το βράδυ και ξυπνάμε το πρωί, να μνημονεύουμε την απώλεια, και να παρακαλούμε για την ανάταξή της.
Αυτή η μικρή, πνευματική άσκηση, που ήδη «ακούω» και «βλέπω» πολλούς που να την περιπαίζουν και να την απαξιώνουν, τους λέω ότι είναι πολύ πιο ισχυρή από τις πολιτικές μεγαλοστομίες και την λαϊκή απάθεια – αναπαυμένη μακαρίως στην επίπλαστη ευμάρειά της.
Ναι, μπορεί να γιορτάσεις τα Χριστούγεννα με χαρά και με θλίψη. Έτσι δεν κάνουμε αυτές τις ημέρες που κάποια αγαπημένα μας πρόσωπα λείπουν από το γιορτινό μας τραπέζι;
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να σηκώσουμε και να πιούμε ένα ποτήρι στην υγειά τους. Μπορούμε όμως να τους θυμηθούμε, να τους αισθανθούμε, και να νοιώσουμε ότι η αποστολή και το χρέος μας απέναντί τους είναι μόνο ο αγώνας του καλού.
Τέτοιες μέρες, εδώ και αρκετά χρόνια, κάνω μια μεγαλοπρεπή βουτιά σε τέσσερα, πάνω-πάνω- ράφια της βιβλιοθήκης μου στα βιβλία που βρίσκονται εκεί τον περισσότερο χρόνο απ’ όλα τα άλλα. Από αυτά, διάβασα όλα κι όλα οκτώ, και τα αντικατέστησα με άλλα οκτώ, αδιάβαστα.
Στόχος μου είναι, να προσπαθήσω τουλάχιστον, το διάβασμά μου να μην είναι «αγχωτικό». Και να συνεχίσω, όπως πάντα, να γεμίζω τις σελίδες των βιβλίων που διαβάζω, με δικά μου σχόλια και σκέψεις.
Κάποια στιγμή, σκέφτηκα να εκδώσω ένα δικό μου βιβλίο με αυτές τις υποσημειώσεις-σχόλια μου στα περιθώρια των σελίδων.
«Γράψε πρώρα το δικό σου, που το παιδεύεις και μας το υπόσχεσαι χρόνια τώρα», με μαλώνουν σύζυγος και υιός και, ό,τι κι αν τους απαντήσω, σοβαρό ή όχι, πχ ‘μην διαταράσσετε την αυτοσυγκέντρωση του προσεχούς Νομπελίστα», δεν μασάνε.
Αντίθετα, και αυτό δεν είναι κακό, μου λένε «άντε να δούμε». Δίνοντας, δηλαδή, ένα περιθώριο ελπίδας και ώθησης σε έναν δοκιμαζόμενο συγγραφέα, να αρχίσει να ονειρεύεται!
Σκέψη της Ημέρας από τον Sealth, κοινώς του Αρχηγού Σηάτλ (1788-1866), που είναι το πραγματικό όνομα του αρχηγού της φυλής των Duwamishs. Παιδί ακόμα έζησε την άφιξη των πρώτων λευκών εξερευνητών υπό την αρχηγία του λοχαγού Τζορτζ Νακούβερ το1792. Ο λόγος του, που δημοσιεύεται σε ένα μικρό βιβλιαράκι με τίτλο «Η Νύχτα των Ινδιάνων», από τις Εκδόσεις Άγρα, είναι ονομαστός. Ιδού ένα απόσπασμα:
«Ο ουρανός πάνω από τα κεφάλια μας, που επί αιώνες χύνει δάκρυα συμπόνιας για τον λαό μου, ο ουρανός που μας φαίνεται αναλλοίωτος και αιώνιος, υπόκειται σε αλλαγές. Σήμερα είναι ανέφελος, αύριο ίσως θα είναι συννεφιασμένος. Τα λόγια μου είναι σαν τα άστρα που μένουν ίδια πάντα: ο μεγάλος αρχηγός της Ουάσιγκτον μπορεί να εμπιστεύεται τις διαβεβαιώσεις του Σιάτλ, όπως μπορεί να είναι σίγουρος για το γύρισμα του ήλιου και των εποχών. Ο λευκός αρχηγός λέει ότι ο μεγάλος αρχηγός της Ουάσιγκτον μας στέλνει φιλικούς χαιρετισμούς και ευχές. Είναι πολύ ευγενικό από μέρους του, επειδή ξέρουμε ότι εκείνος καμιά ανάγκη δεν έχει την φιλία μας. Ο λαός του είναι αναρίθμητος σαν την χλόη που σκεπάζει τα μεγάλα λιβάδια Ο λαός μου είναι ολιγάριθμος, μοιάζει με σκόρπια δέντρα σε πεδιάδα που την έχει σαρώσει η θύελλα. Ο μεγάλος – και, υποθέτω, καλός – λευκός αρχηγός μάς μηνάει ότι θα ήθελε να αγοράσει τη γη μας, αλλά ότι επιθυμεί να μας αφήσει αρκετή ώστε να ζούμε άνετα. Η προσφορά του αυτή μοιάζει δίκαιη, ακόμα και γενναιόδωρη, γιατί ο ερυθρόδερμος άνθρωπος έχει ήδη στερηθεί τα δικαιώματα του και δεν είναι σε θέση να απαιτήσει το σεβασμό τους· μοιάζει επίσης και συνετή στο μετρό που δεν έχουμε πια ανάγκη μιας πολύ εκτεταμένης χώρας.»
Υπήρξε μια εποχή που ο λαός μας σκεπάζει τη γη όπως τα κύματα φουρτουνιασμένη θάλασσα σκεπάζουν τον στρωμένο με κοχύλια βυθό της. Αλλά η εποχή αυτή πάει καιρός που τελείωσε άνω κάτω. Από τα από το μεγαλείο των φίλων δεν απομένει σήμερα πάρα πικρή ανάμνηση. Δεν θα επεκταθώ σε παράπονα για τον πρόωρο μαρασμό της φίλης μας και ούτε θα με μύθο τους λευκούς αδελφούς μας που τον επέσπευσαν γιατί κατά κάποιο τρόπο το φταίξιμο είναι και δικό μας. Και παύλα