Τη στιγμή που οι νέες και οι νέοι θα αποφασίσουν να αναζητήσουν ένα διαμέρισμα για να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους, θα βρεθούν σε μία βίαιη σύγκρουση με την πραγματικότητα. Ακόμη και ένας «καλός» μισθός δεν μπορεί να καλύψει την ανάγκη της στέγασης και αυτό έχει πλέον γίνει κανονικότητα για την κοινωνία μας. Ο μέσος όρος ηλικίας που τα ενήλικα παιδιά φεύγουν από το σπίτι είναι τα 27,5 στην Κύπρο και τα 26,4 στην Ευρώπη.
Η διαπίστωση είναι χιλιοειπωμένη, το πρόβλημα αγγίζει τα όρια μιας ανθρωπιστικής κρίσης και οι εξαγγελίες για «προσιτή κατοικία» πηγαινοέρχονται σε κάθε προεκλογική περίοδο. Έρευνες δείχνουν ότι στις χώρες της Ε.Ε. οι τιμές για αγορά στέγης έχουν αυξηθεί πάνω από 50% και τα ενοίκια κατά σχεδόν 30% τα τελευταία χρόνια, ενώ η προσφορά νέων κατοικιών έχει μειωθεί σημαντικά.
Στην Κύπρο, κάθε πολιτική συζήτηση για το θέμα περιορίζεται στην αποσπασματική διαχείριση, χωρίς να τίθεται ποτέ στη βάση μιας ολοκληρωμένης πολεοδομικής στρατηγικής και χωρίς να συνυπολογίζεται στα αναπτυξιακά πλάνα. Στην εποχή της οικοδομικής έκρηξης, των πύργων και των «επενδυτικών ευκαιριών», η κατοικία μετατρέπεται σταδιακά σε προνόμιο.
Η αξιοπρεπής κατοικία είναι στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται σαν κάποιου είδους ελεημοσύνη. Και δυστυχώς, όσο η στεγαστική κρίση θεωρείται ως παράπλευρη απώλεια της «ανάπτυξης», τόσο η νέα γενιά θα αποτελεί ένα στατιστικό πρόβλημα προς διαχείριση.
Η Κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόσφατα, σε θριαμβευτικούς τόνους, την ανέγερση 500 οικιστικών μονάδων σε τέσσερις επαρχίες, με πρόθεση να στεγαστούν νεαρά ζευγάρια και μονήρη άτομα. Καλοδεχούμενο φυσικά το μέτρο, το οποίο θα δώσει άμεση λύση στέγασης σε έναν μικρό -πολύ μικρό δυστυχώς- αριθμό ευάλωτων νέων δικαιούχων. Πρόκειται όμως για ένα αποσπασματικό μέτρο στη λογική των επιδομάτων και άλλων οικονομικών κομπρέσων που ρίχνουν λίγο τον «πυρετό» χωρίς να φτάνουν μέχρι τα αίτια και τη θεραπεία της «ασθένειας».
Πέραν του ποσοτικού, φαίνεται πως εγείρονται και ποιοτικά ζητήματα. Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων σημειώνει ότι η μέθοδος Design and Build που επιλέγηκε για την υλοποίηση του έργου, δεν διασφαλίζει τα απαραίτητα πρότυπα ποιότητας. «Παρότι η ανάγκη για στέγη είναι άμεση, η λύση δεν μπορεί να περιορίζεται στη μαζική παραγωγή κατοικιών χωρίς όραμα, ολοκληρωμένο σχεδιασμό και σαφείς ποιοτικές προδιαγραφές», σημειώνει, θέτοντας επιπλέον ζήτημα «γκετοποίησης» από τη δημιουργία «απομονωμένων και μη συνεκτικών οικιστικών θυλάκων, εξέλιξη που αντιβαίνει στις αρχές μιας βιώσιμης, συμπεριληπτικής και κοινωνικά ισόρροπης πόλης».
Και για να μην ξεχνιόμαστε, αυτό το μέτρο δεν έρχεται να διορθώσει μια «φυσική» στρέβλωση της αγοράς, αλλά για να μπαλώσει τις συνέπειες αναπτυξιακών πολιτικών επιλογών των τελευταίων χρόνων. Επιλογών ενός κράτους που έθεσε το άμεσο κέρδος, την εισροή ξένων κεφαλαίων και την εξυπηρέτηση συμφερόντων πάνω από τον άνθρωπο και τις ανάγκες της κοινωνίας. Ίσως να το θυμόμαστε την επόμενη φορά που θα συζητάμε για τα «φωτεινά μυαλά του τόπου μας που φεύγουν για το εξωτερικό» ή για «την υπογεννητικότητα που απειλεί την επιβίωση μας».
Ελεύθερα, 21.12.2025
Η αξιοπρεπής κατοικία στη χώρα των πύργων
Το άρθρο αναδεικνύει το πρόβλημα της δυσκολίας πρόσβασης σε αξιοπρεχή κατοικία για τους νέους ανθρώπους στην Κύπρο και στην Ευρώπη γενικότερα. Παρά τους «καλούς» μισθούς, η στέγαση παραμένει απαγορευτική, με αποτέλεσμα ο μέσος όρος ηλικίας των νέων που φεύγουν από το πατρικό τους να είναι σχετικά υψηλός. Η έλλειψη προσιτής κατοικίας έχει μετατραπεί σε μια ανθρωπιστική κρίση, ενώ οι πολιτικές εξαγγελίες για το θέμα παραμένουν συχνά ανεφάρμοστες και περιορίζονται σε επιδοτήσεις που δεν αντιμετωπίζουν τα βαθύτερα αίτια του προβλήματος. Οι τιμές των ακινήτων και των ενοικίων έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ενώ η προσφορά νέων κατοικιών είναι περιορισμένη. Στην Κύπρο, η συζήτηση για την κατοικία περιορίζεται σε αποσπασματικές λύσεις, χωρίς να υπάρχει μια ολοκληρωμένη πολεοδομική στρατηγική. Η οικοδομική έκρηξη και η έμφαση στις «επενδυτικές ευκαιρίες» έχουν οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου η κατοικία θεωρείται προνόμιο και όχι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Η πρόσφατη ανακοίνωση της κυβέρνησης για την ανέγερση 500 οικιστικών μονάδων, αν και καλοδεχούμενη, θεωρείται ανεπαρκής για να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες. Επιπλέον, ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων εκφράζει ανησυχίες σχετικά με την ποιότητα των κατασκευών και τον κίνδυνο δημιουργίας «γκέτο» λόγω της απομόνωσης των νέων οικιστικών θυλάκων. Το άρθρο υπογραμμίζει ότι η στεγαστική κρίση είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων αναπτυξιακών πολιτικών επιλογών που έγιναν τα τελευταία χρόνια, οι οποίες έθεσαν το άμεσο κέρδος και την εισροή ξένων κεφαλαίων πάνω από τις ανάγκες των πολιτών. Η έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και η προτεραιότητα που δόθηκε στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων οδήγησαν σε μια κατάσταση όπου η νέα γενιά αντιμετωπίζει τεράστια δυσκολία στην απόκτηση ενός αξιοπρεπούς σπιτιού. Η κατάσταση αυτή έχει αρνητικές συνέπειες για την κοινωνική συνοχή και την προοπτική ανάπτυξης της Κύπρου. Συνοψίζοντας, το άρθρο καταγγέλλει την απουσία μιας ουσιαστικής πολιτικής για την προσιτή κατοικία στην Κύπρο, επισημαίνοντας ότι η στέγαση έχει μετατραπεί σε προνόμιο και όχι σε δικαίωμα. Η έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και η προτεραιότητα που δόθηκε στην οικονομική ανάπτυξη έχουν οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου η νέα γενιά δυσκολεύεται να βρει ένα αξιοπρεπές σπίτι. Το άρθρο καλεί σε μια αλλαγή προτεραιοτήτων και σε μια πιο κοινωνικά ευαίσθητη προσέγγιση στο θέμα της κατοικίας, με στόχο να διασφαλιστεί ότι όλοι οι πολίτες έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεή στέγη.
You Might Also Like
Καρογιάν: Η ΔΗΠΑ ανταποκρινόμενη στο καθήκον της θα υπερψηφίσει τον Κρατικό Προϋπολογισμό
Dec 15
Στεφάνου: Το ΑΚΕΛ θα καταψηφίσει και φέτος τον Προϋπολογισμό
Dec 15
Αννίτα: Ο ΔΗΣΥ θα συμπεριφερθεί υπεύθυνα και θα ψηφίσει τον κρατικό προϋπολογισμό
Dec 15
Γιώργος Πενηνταέξ: Διεκδικούμε πολιτικές που ενισχύουν τη σταθερή απασχόληση
Dec 16
Οι πιο επικίνδυνες χριστουγεννιάτικες τροφές για σκύλους και γάτες
Dec 17