Η Ορθοδοξία δεν κινδυνεύει από την τέχνη

Η ορθοδοξία δεν κινδυνεύει από κανέναν. Και αυτό το ξέρουν όσοι γνωρίζουν τι είναι η ορθοδοξία. Εννοείται ότι δεν κινδυνεύει και από τους πίνακες του Γεωργίου Γαβριήλ. Και γι’ αυτό δε χρειάζεται προστάτες αλλά ανθρώπους που θα την κάνουν βίωμα τους.
Δε χρειάζονται λοιπόν δικαστήριο για να καταδικάσουν ζωγράφους εκπέμπουν που παρεκτρέπονται. Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και το κάθε κόμμα προσπαθεί να προηγηθεί στην καταδίκη τέτοιων πινάκων που χαρακτηρίζονται από χυδαιότητα και προκλητικότητα.
Σε ανάλογη περίοδο το 2021 οι αντιδράσεις ήταν πολύ πιο ήπιες τονίζοντας και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Σε ανακοίνωσή του του το ΑΚΕΛ υποστηρίζει την ελεύθερη έκφραση αλλά και την ελευθερία στην κριτική των έργων τέχνης.
Στην περίπτωση των πινάκων του Γεωργίου Γαβριήλ υπάρχει έντονο το στοιχείο της χυδαιότητας και της προκλητικότητας. Η χυδαιότητα και η προκλητικότητα δεν είναι τέχνη. Η τέχνη είναι έκφραση του πολιτισμού. Ο πολιτισμός μας στην εκκλησιαστική του εκδοχή είχε σαν εικαστική έκφραση του την βυζαντινή αγιογραφία.
Γι’ αυτό και πίνακες όπως αυτοί του Γεωργίου Γαβριήλ συνιστούν ύβρη. Η κοινωνική κατακραυγή αποτελεί ουσιαστικά και την καταδίκη του ζωγράφου. Δεν χρειάζονται ποινικές διώξεις για αυτόν και όποιοι της άσκησαν είναι καλό να τις πάρουν πίσω.
Πέρα από το γεγονός ότι δεν είναι εύκολο να αποδείξει κανείς την πρόθεση του ζωγράφου για να θίξει το θρησκευτικό συναίσθημα υπάρχει και το άλλοθι του που είναι η εικονογράφηση του βιβλίου θρησκευτικών της δευτέρας δημοτικού. Και δυστυχώς αυτά συζητούμε στον μικρόκοσμο της Κύπρου τη στιγμή που η ορθοδοξία αναπτύσσει μεγάλη