Ομολογία αποτυχίας, ανασφάλεια και ανάγκη για πραγματική δράση

Του
Νεόφυτου Νεοφύτου
Ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, Κωνσταντίνος Φυτιρής, επιβεβαιώνει αυτό που ο προκάτοχός του, κ. Μ. Χαρτσιώτης, δεν αποδεχόταν: ότι υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας, ελλιπής αστυνόμευση και έντονο αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες.
Κατά τη διάρκεια επισκέψεών του σε αστυνομικές διευθύνσεις, ο κ. Φυτιρής αναφέρει ότι στόχος του είναι μέσα από ουσιαστικό διάλογο να υπάρξει καταγραφή των επιχειρησιακών προβλημάτων και η διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου και εφικτού πλάνου δράσεων, με έμφαση όχι μόνο στην καταπολέμηση, αλλά κυρίως στην πρόληψη του εγκλήματος, με τελικό στόχο την ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών. Μια τοποθέτηση που συνιστά σαφή αιχμή προς τον προκάτοχό του, ο οποίος, προφανώς, δεν κατόρθωσε να σχεδιάσει και να οργανώσει αποτελεσματικό πλάνο κατά του οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο εξαπλώθηκε σε όλες τις επαρχίες, ενώ ακόμη και μέσα από τις Κεντρικές Φυλακές δίνονταν οδηγίες και σχεδιάζονταν σοβαρές εγκληματικές ενέργειες.
Ο κ. Φυτιρής αναφέρει ακόμη ότι θέτει σε προτεραιότητα τη συνεχή και εμφανή παρουσία της Αστυνομίας στους δρόμους και στις γειτονιές, με αυξημένες περιπολίες, στοχευμένους ελέγχους και επιχειρήσεις. Ευχόμαστε οι επιχειρήσεις αυτές να μην έχουν κι αυτές επικοινωνιακό χαρακτήρα.
Συμφωνούμε με τον κ. Φυτιρή ότι η Αστυνομία πρέπει να βρίσκεται στους δρόμους και στις γειτονιές, όχι για τυπικές περιπολίες ή για ανεπίσημες στάσεις σε καφετέριες και ταχυφαγεία, αλλά για ουσιαστική επιχειρησιακή δράση. Για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται κατάλληλη εκπαίδευση των αστυνομικών, αυστηρός έλεγχος και εποπτεία, καθώς και απολογισμός έργου. Την ίδια ώρα, χρειάζεται να δοθούν τα κατάλληλα κίνητρα, ώστε οι αστυνομικοί να εκτελούν το καθήκον τους αποτελεσματικά, χωρίς να τίθεται η ζωή τους σε αχρείαστο κίνδυνο.
Απαιτούνται επίσης ειδικές μονάδες περιπολιών, όχι για λόγους εντυπώσεων, αλλά με σταθερή, τακτική και επαναλαμβανόμενη παρουσία. Παράλληλα, είναι αναγκαία η δημιουργία επαρκών χώρων κράτησης, ώστε να μην υφίσταται το επιχείρημα ότι δεν πραγματοποιούνται συλλήψεις λόγω έλλειψης χώρων. Χρειάζεται, ακόμη, ενίσχυση των αστυνομικών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή επιχειρησιακής δράσης, με μετακίνηση όσων έχουν «βολευτεί» σε γραφεία του Αρχηγείου, του Προεδρικού, των υπουργείων και άλλων υπηρεσιών, προς θέσεις πραγματικής ανάγκης.
Στην αστυνόμευση, το σημαντικότερο κριτήριο είναι ο ίδιος ο πολίτης. Όταν ο πολίτης νιώσει ξανά ασφαλής, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματικά και μετρήσιμα αποτελέσματα στην πάταξη του εγκλήματος.