Ο διάβολος που βρίσκεται μέσα μας

Ακόμα δεν υπήρξε απολύτως κανένας λόγος για να αλλάξω την άποψη που έχω αναφέρει προηγουμένως. Ούτε φέτος θα υπάρξει λύση. Αν πάνε έτσι τα πράγματα, δεν θα υπάρξει λύση και μέχρι να τελειώσει η θητεία του Τουφάν Έρχιουρμαν. Άλλωστε, εισερχόμαστε στον νέο χρόνο με προσευχές για να μην γίνει πόλεμος, όχι με ελπίδες για λύση. Εξοπλιζόμαστε. Εξοπλίζονται και οι δύο πλευρές. Εκείνοι που δεν είπαν τίποτα για τις σαράντα χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες που βρίσκονται στο νησί εδώ και 51 χρόνια και αγνόησαν τη στρατιωτική αεροπορική βάση που έκανε η Τουρκία στο Λευκόνοικο τώρα αναφέρονται στον εξοπλισμό της ελληνοκυπριακής πλευράς. Πρώτη φορά είδε το νησί μας οπλισμένα και μη επανδρωμένα πτητικά μέσα, τα οποία διαδραματίζουν πλέον πολύ σημαντικό ρόλο στους σημερινούς πολέμους. Εσύ δικαιούσαι να εξοπλίζεσαι και η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν δικαιούται; Επιπλέον, εσύ εξοπλίζεσαι παρανόμως στα εδάφη της Δημοκρατίας. Διατηρείς παρανόμως περισσότερους από 650 στρατιώτες εδώ. Δεν είναι για καλό η περαιτέρω κλιμάκωση της κούρσας των εξοπλισμών αντί της αμοιβαίας μείωσης στρατευμάτων και όπλων στο νησί και ουδέποτε θα εξυπηρετήσει την ειρήνη.
Εσύ είσαι αυτός που ωθείς και την ελληνοκυπριακή πλευρά στους εξοπλισμούς. Αυτό ήταν το σημείο που θα κατέληγαν εκείνες οι ατέλειωτες προκλήσεις του τύπου «μπορεί να έρθω ξαφνικά ένα βράδυ». Κάνεις όλους να χάνουν τον ύπνο τους λέγοντας κάθε λίγο ότι θα έρθεις από στιγμή σε στιγμή και ύστερα φωνασκείς ότι εξοπλίζονται. Τι να κάνουν και να μην εξοπλίζονται; Κοίτα, εξοπλίστηκα και εγώ μπροστά σε σοβαρή απειλή και επίθεση. Πήρα ένα πιστόλι με άδεια. Όλοι εξοπλίζονται σε μια τέτοια κατάσταση. Στην κοινότητά μας υπάρχουν πέραν των χίλιων ατόμων με άδεια οπλοφορίας. Γιατί; Για να προστατεύσουν τον εαυτό τους!
Μην νομίζετε ότι είμαι υπέρ των εξοπλισμών επειδή τα γράφω αυτά. Καμία σχέση! Υποστηρίζω εξαρχής τον αφοπλισμό και την αποστρατιωτικοποίηση αυτού του νησιού. Όμως, δυστυχώς, αυτό δεν συζητήθηκε καθόλου στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό που διεξήχθησαν μέχρι σήμερα. Δεν υπήρξε ποτέ στην ατζέντα. Νομίζω πως καμία από τις πλευρές δεν το θέλει. Η τουρκική πλευρά δεν το θέλει, επειδή θέλει να ριζώσει στα κατεχόμενα εδάφη τα οποία κατέκτησε. Και η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν το θέλει λόγω των συνεχών απειλών της Τουρκίας. Όμως, πρώτα και κύρια δεν το θέλει το ΝΑΤΟ. Ο τουρκικός στρατός βρίσκεται εδώ ώς σαράντα χιλιάδες στρατεύματα του ΝΑΤΟ. Αν δεν το ήθελε το ΝΑΤΟ δεν θα έμεινε εδώ τόσο πολύ αυτός ο στρατός. Οι σαράντα χιλιάδες στρατιώτες δεν είναι εγγυητικά στρατεύματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι κατοχικός στρατός. Ο αριθμός των εγγυητικών στρατευμάτων είναι 650!
Το νησί είναι ένα βαρέλι με μπαρούτι. Καθόμαστε πάνω σε ένα βαρέλι με μπαρούτι. Χορεύουμε και τραγουδάμε για την ειρήνη πάνω σε ένα βαρέλι με μπαρούτι. Κάνουμε εκδρομές και μπάνιο στη θάλασσα πάνω σε ένα βαρέλι με μπαρούτι. Ανάβουμε μαγκάλια πάνω σε ένα βαρέλι με μπαρούτι. Το Λευκόνοικο υποδέχεται την ημέρα με μη επανδρωμένα πτητικά μέσα, οπλισμένα και μη. Πηγαινοέρχονται στο νησί Ισραηλινοί, Γάλλοι και Αμερικανοί στρατιώτες. Στρατιωτικές ασκήσεις διεξάγονται στις τέσσερις γωνιές του. Τα μέρη στα οποία υπάρχουν κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου δεν είδαν ποτέ ειρήνη μέχρι σήμερα. Όλα τους γεύτηκαν τον αιματηρό πόλεμο. Αν είναι αναπόφευκτο να το γεύονται αυτό όλες οι πηγές ενέργειας, άραγε εμάς θα μας προσπεράσει;
Καθώς περνούσαμε στον νότο ξεπερνώντας την κοσμοσυρροή στο Λοκματζί, κουβεντιάσαμε με πολλά άτομα που βρίσκονταν στην ουρά. «Στον νότο ακόμα υπάρχουν κάποιοι που φωνάζουν για Ένωση», μου είπε. «Μην δίνεις σημασία. Και εκείνοι δεν ξέρουν τι κάνουν», του είπα. «Το διάβασα σε σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», είπε. «Μην δίνεις σημασία», είπα, όμως δεν ανακουφίστηκα. Άρα ο εξοπλισμός, η σύναψη συμμαχίας με το Ισραήλ αναζωπύρωσαν ξανά τη φωτιά της Ένωσης μέσα σε κάποιους; Άραγε για αυτό ανανεώνεται η αγάπη για τον Γρίβα; Αν δεν είναι τρέλα να αναφέρεται κανείς σε Ένωση την ώρα που η Κερύνεια, η Αμμόχωστος, η Μόρφου ακόμα βρίσκονται στα χέρια του τουρκικού στρατού, τότε, τι είναι; Όταν το είπα αυτό και στον φίλο με τον οποίον κουβέντιαζα, μου είπε το εξής: «Οι Έλληνες ακόμα ονειρεύονται να πάρουν την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη».
Ολοκληρώνουμε το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα. Καλωσορίζουμε το 2026. Εμείς γερνάμε. Ο διάβολος που βρίσκεται μέσα μας δεν γερνάει καθόλου!