Σχέδια για ελληνοϊσραηλινή δύναμη ταχείας αντίδρασης – Ανάχωμα στις τουρκικές προκλήσεις με ταξιαρχία 2.500 ανδρών – Πώς εμπλέκεται η Κύπρος

Με την τουρκική στρατιωτική μηχανή να γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια, η Αθήνα έχει αρχίσει να εξετάζει εναλλακτικές και πιο προωθημένες λύσεις αποτροπής, στις οποίες, μάλιστα, εμπλοκή θα έχει και η Κύπρος.
Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η πρόσφατη αναφορά του αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Δημήτρη Χούπη σε προληπτικές κινήσεις που μόνο το Ισραήλ έχει υλοποιήσει κατά καιρούς. Σε αυτό το πλαίσιο και σε συνδυασμό και με τις στρατηγικές σχέσεις που έχει πλέον η Ελλάδα με το Ισραήλ, από κύκλους ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών αλλά και αναλυτών στην Ελλάδα επεξεργάζονται σχέδια στενότερης στρατιωτικής συνεργασίας που και στο Ισραήλ τη βλέπουν θετικά, καθώς δίνει ακόμα περισσότερο στο Τελ Αβίβ το στρατηγικό βάθος που χρειάζεται και στην Αθήνα ένα ακόμα ανάχωμα απέναντι στις τουρκικές αναθεωρητικές προκλήσεις.
Επιπέδου ταξιαρχίας
Το βασικό σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση έχει να κάνει με τη δημιουργία μιας κοινής δύναμης ταχείας αντίδρασης επιπέδου ταξιαρχίας 2.500 ανδρών, που θα έχει στη διάθεσή της πλοία, αεροπλάνα και άλλες υποδομές σε Ρόδο ή Κάρπαθο, Κύπρο και Ισραήλ. Το σκεπτικό είναι να απαρτίζεται από 1.000 στρατιώτες από την Ελλάδα, άλλους τόσους από το Ισραήλ και 500 από την Κύπρο και θα έχει στη διάθεσή της μία Μοίρα της ελληνικής και μία της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας.
Σε επίπεδο θάλασσας για την προστασία των αγωγών και όχι μόνο, οι σκέψεις είναι η Ελλάδα να διαθέτει στη δύναμη αυτή μία φρεγάτα και ένα υποβρύχιο και το Ισραήλ μία από τις νέες κορβέτες του και ένα από τα δικά του υποβρύχια, που θα περιπολούν είτε μεμονωμένα είτε από κοινού στο πλαίσιο στολίσκου, ανάλογα με τις ανάγκες.
Για τις προοπτικές υλοποίησης αυτής της ιδέας είναι ενδεικτικές οι αναφορές στα «ΝΕΑ» από τον ισραηλινό αναλυτή Σάι Γκαλ, ο οποίος επισημαίνει: «Μια ελληνοϊσραηλινή δύναμη ταχείας αντίδρασης δεν είναι μια συμμαχία εναντίον κανενός. Γεμίζει ένα στρατηγικό κενό. Από τη Ρόδο μέχρι την Κύπρο και το Ισραήλ, πλατφόρμες, αγωγοί και καλώδια ηλεκτρικής ενέργειας βρίσκονται εκτεθειμένα σε μια θάλασσα που κάποιοι παράγοντες ονομάζουν “Mavi Vatan” τους.
Αλλά το πραγματικό πεδίο μάχης έχει μετατοπιστεί στα ανοιχτά, στις υποδομές που τροφοδοτούν την Ευρώπη και στον βυθό που τη συνδέει. Και ο βυθός, όχι ο χάρτης της επιφάνειας, είναι τώρα η πρώτη γραμμή. Η Ευρώπη το έμαθε αυτό στη Βαλτική ύστερα από ανεξήγητες διακοπές καλωδίων και τη ρήξη του Nord Stream. Η Ανατολική Μεσόγειος δεν μπορεί να περιμένει το δικό της κάλεσμα αφύπνισης. Μια κοινή δύναμη θα έδινε στην περιοχή αυτό που της λείπει ακόμα, μια ενιαία αρχιτεκτονική ανίχνευσης, αποτροπής και ταχείας αντίδρασης ενάντια στον εξαναγκασμό και το σαμποτάζ. Οι μαξιμαλιστικοί χάρτες δεν θα κυβερνήσουν αυτή τη θάλασσα. Η κοινή επίγνωση και η διαλειτουργικότητα και το κράτος δικαίου θα το κάνουν».