Τα Χριστούγεννα κάποιων κουβαλάνε Γολγοθά αλλά… μπορείς να το αλλάξεις – «Ιστορίες αμέτρητες»

Τα λαμπιόνια των γιορτών για κάποιους κρύβουν από πίσω ένα σκοτάδι. Το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου φθάνει σε όλους ωστόσο για κάποιους κουβαλάει το βάρος του Γολγοθά. Για εκείνους τους ανθρώπους μπορούμε να γίνουμε και φέτος αποκούμπι. Να προσφέρουμε το ελάχιστο από εμάς, για να γίνει το πολύτιμο για αυτούς. Θα δουν τα τραπέζια τους γεμάτα φαγητό, τα παιδιά τους να χαμογελούν με τα νέα τους παιχνίδια και την ελπίδα τους να αναγεννιέται. Γιατί όλοι αξίζουμε έστω και λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και αποφόρτισης.
Για 12η χρονιά το Παγκύπριο Συντονιστικό Συμβούλιο Εθελοντισμού (ΠΣΣΕ) πραγματοποιεί την εκστρατεία «Υιοθετείστε μια Οικογένεια». Μία δράση που όλοι θα ευχόμασταν, όπως και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ηλίας Δημητρίου, να μη χρειαζόταν. «Λόγω των αναγκών δημιουργήθηκε αυτή η εκστρατεία, η οποία φέτος ξεκίνησε από τα μέσα του Νοέμβρη και τελειώνει στις 20 Δεκεμβρίου».
Και… κάτι θετικό!
Από τη φετινή εκστρατεία φαίνεται να προκύπτει ένα ακόμη θετικό στοιχείο. Πέρα από την δοτικότητα των συνανθρώπων μας που ακόμη μια φορά φαίνεται να ξεχειλίζει, αυτό που δίνει ελπίδα για το αύριο είναι το γεγονός της μείωσης των ανθρώπων και οικογενειών που ζήτησαν βοήθεια.
Μιλώντας στη Cyprus Times ο κύριος Δημητρίου ανέφερε ότι αυτό που φαίνεται μέχρι και σήμερα είναι ότι υπάρχει μείωση στη ζήτηση. «Είναι ένα θετικό στοιχείο. Η ανταπόκριση του κόσμου για να βοηθήσει είναι μεγάλη, όπως και των εταιρειών, και θεωρούμε ότι θα μπορέσουμε να καλύψουμε όλες τις οικογένειες που θα αποταθούν κοντά μας. Από τα στοιχεία μέχρι στιγμής, σε σχέση με τις προηγούμενες 11–12 εκστρατείες, θεωρούμε ότι ο αριθμός δε θα φθάσει όπως πέρσι και πρόπερσι. Δε θα ξεπεράσουμε δηλαδή τις 1.500 οικογένειες, ενώ άλλες χρονιές είχαμε φτάσει μέχρι και τις 2.000 άτομα/οικογένειες που ζητούσαν βοήθεια».
Στο σημείο αυτό ο κύριος Δημητρίου εξήγησε ότι πέραν από τις οικογένειες που βοηθά απευθείας ο Παγκύπριο Συντονιστικό Συμβούλιο Εθελοντισμού, υπάρχουν και 420 οργανώσεις που υπάγονται στον Σύνδεσμο και βοηθούν άλλες οικογένειες. «Εμείς μιλούμε αποκλειστικά για τον αριθμό που καλύπτουμε ως διαδικασία. Ακολουθούμε την πολιτική να βοηθούμε πρώτα τις οργανώσεις μας, ώστε και οι ίδιες να στηρίξουν παρακάτω περισσότερες οικογένειες. Στηρίζω, λοιπόν, ότι υπάρχει μείωση της ζήτησης, κάτι που είναι καλό. Οι αριθμοί είναι πολύ πίσω από τις 1.500 που θεωρούσαμε ότι θα φτάναμε», ανέφερε.
Δε ξεχωρίζουν κανέναν
Σε σχέση με το προφίλ των ατόμων ή οικογενειών που βοηθιούνται ο κύριος Δημητρίου τόνισε ότι δε ξεχωρίζουν κανέναν .«Δεν υπάρχουν ρατσιστικές προσεγγίσεις, ούτε θρησκείες, ούτε εθνικότητες, ούτε χρώματα. Υπάρχουν αρκετοί Ελληνοκύπριοι, οι περισσότεροι μάλιστα είναι Ελληνοκύπριοι».
Σε σχόλιο ότι το γεγονός πως οι περισσότεροι είναι Ελληνοκύπριοι δίνει άλλη βαρύτητα στη μείωση του αριθμού καθώς εάν επρόκειτο για μετανάστες, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο αριθμός πιθανόν επηρεάστηκε από την αναχώρηση μεταναστών από τη χώρα, ανέφερε ότι ακόμη μπορεί να ισχύει αυτό. «Δεν αποκλείεται να είναι και αυτός ένας λόγος. Αρκετοί μετανάστες φεύγουν. Όμως υπάρχει μείωση και στους Ελληνοκύπριους, επειδή υπήρξαν κάποιες αυξήσεις, επιδόματα και άλλα μέτρα που έπαιξαν τον ρόλο τους.
Το τηλεφώνημα παιδιού και «εικόνες που δε φεύγουν με τίποτα»
Όντας για χρόνια στην πρώτη γραμμή του εθελοντισμού στο μυαλό του κυρίου Δημητρίου έχουν αποτυπωθεί εικόνες που πολλοί ίσως δεν άντεχαν να αντικρύσουν. Χαράχτηκαν στην καρδιά του συναισθήματα που δε μπορεί να ξεχάσει.
Ερωτηθείς εάν υπάρχουν εικόνες που δε θα ξεχάσει, η απάντηση ξεκάθαρη. «Πολλές». Μία από αυτές τις στιγμές καταγράφηκε κατά την περσινή χρονιά. «Ένα παιδάκι είχε πάει στο Συντονιστικό Συμβούλιο Εθελοντισμού/Σώμα Εθελοντών της επαρχίας του και ζήτησε να μου μιλήσει τηλεφωνικώς. Με πήρε για να πει ευχαριστώ επειδή, μετά από 13 χρόνια, ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαινε σε χώρο εστίασης να φάει μαζί όλη η οικογένεια, χάρη στα δωροκουπόνια που έδωσε μία εταιρεία εστίασης για προσφορά γευμάτων. Διερωτάσαι υπάρχουν αυτές οι περιπτώσεις; Ναι, δυστυχώς υπάρχουν».
Αναφέρθηκε και σε παλαιότερα περιστατικά όταν γριούλες τηλεφωνούσαν και ζητούν να στείλουν κάποιον στο σπίτι τους γιατί ήθελα να προσφέρουν έστω και ένα πακέτο μακαρόνια αλλά δε μπορούσαν οι ίδιες να μετακινηθούν για να τα φέρουν. «Ιστορίες αμέτρητες. Να πας σε σπίτι και να βλέπεις να κοιμούνται στο δάπεδο. Στον 21ο αιώνα; Εικόνες που δε φεύγουν με τίποτα. Άλλο να τα δεις, άλλο να τα ζήσεις, να έχεις βιωματική εμπειρία κι άλλο να τ’ ακούει κανείς και να διερωτάται εάν ισχύουν. Ισχύουν. Υπάρχουν οικογένειες που είναι πάρα μα πάρα πολύ φτωχές, άνθρωποι που ταλαιπωρούνται. Υπάρχει περίπτωση ανθρώπου σε χωριό της επαρχίας Λευκωσίας που μένει σε εγκαταλελειμμένο σπίτι με αυτές τις καιρικές συνθήκες. Τώρα που έβρεχε έπρεπε να του πάρουμε κουβέρτες και όσα χρειαζόταν για να προστατευτεί. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν».
«Με θυμώνουν…»
Σαφώς και το να προσφέρεις σου αφήνει ένα αίσθημα πληρότητας. Ωστόσο το να έρχεσαι αντιμέτωπος με ανθρώπους που δυσκολεύονται να επιβιώσουν καμιά φορά μπορεί και να σε «τσακίσει». Τον κύριο Δημητρίου όλο αυτό τον θυμώνει και τον πεισμώνει ώστε να διεκδικεί ακόμη περισσότερο για όσους το έχουν πραγματικά ανάγκη.
«Εμένα οι ιστορίες των ανθρώπων αυτών και οι συνθήκες που ζουν με θυμώνουν. Δε δέχομαι το αφήγημα ότι «όλη η Κύπρος περνά καλά». Κάποιοι περνάμε καλά, ναι αλλά υπάρχει παραπλάνηση στη γενική εικόνα. Με θυμώνουν γι’ αυτό κι όταν διεκδικώ, πολλές φορές ακόμη και δημόσια, είμαι έντονος. Υπάρχει εκείνη η αγανάκτηση μέσα μου όταν ζητώ δημόσια να βοηθήσει ο κόσμος. Το να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και κάποιοι που μπορούν να βοηθήσουν αδιαφορούν, είναι δύσκολο. Πρέπει να είσαι διεκδικητικός. Δεν είναι προσωπικό, δεν είναι πολιτικό. Έχεις να κάνεις με τον άνθρωπο, τον πόνο που βιώνει. Δεν ζητάμε πολλά. Ότι μπορεί ο καθένας. Ακόμα και πέντε ευρώ που για κάποιον είναι μηδαμινά, βοηθούν εκείνον που δεν έχει τίποτα. Σκεφτείτε τώρα τις γιορτές, άλλος να κάνει σούβλες κι άλλος να ψάχνει τι να φάει και να βράζει μακαρόνια».
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε
Η προσφορά πηγάζει από τη θέληση. Γι’ αυτό αν και εσύ θες να δώσεις κάτι υλικό για να εισπράξεις απερίγραπτα συναισθήματα μπορείς να το πράξεις.
«Δεχόμαστε τρόφιμα, παιχνίδια, αλλά κυρίως δωροκουπόνια. Εφαρμόζουμε μια πρακτική που ξεκίνησε από την περίοδο του κορωνοϊού. Ο κόσμος και οι εταιρείες φέρνουν δωροκουπόνια υπεραγορών ή παιχνιδιών, ώστε οι οικογένειες να μπορούν να αγοράσουν ό,τι χρειάζονται. Αυτό τους δίνει αξιοπρέπεια. Είναι άλλο να πάει ένα παιδί με τη μαμά ή τον πατέρα του σε ένα κατάστημα και να επιλέξει μόνο του αυτό που θέλει, και άλλο να του δίνεις ένα μεταχειρισμένο παιχνίδι. Παράλληλα, όμως, ο κόσμος συνεχίζει να φέρνει ξηρά τροφή — ρύζι, μακαρόνια κ.λπ. — και φτιάχνουμε πακέτα τα οποία και μοιράζομαι. Ωστόσο η πλειοψηφία λειτουργεί πια με δωροκουπόνια».
Εάν λοιπόν κάποιος θέλει να προσφέρει μπορεί να επικοινωνήσει στον παγκύπριο αριθμό 22-000001 από τον οποίο παραπέμπεται κανείς στην επαρχία του. «Τηλεφωνούν σε αυτό τον αριθμό είτε αν θέλουν να δώσουν ή να πάρουν. Υπάρχουν σώματα εθελοντών σε όλη την Κύπρο που ανταποκρίνονται. Ανάλογα, δίνουμε ή παραλαμβάνουμε τρόφιμα, δωροκουπόνια, παιχνίδια, γλυκά και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται».
Ξεκαθάρισε δε ότι υπάρχει απόλυτος σεβασμός προσωπικών δεδομένων, έλεγχος ότι η βοήθεια πάει στους σωστούς ανθρώπους και διαδικασίες που αποτρέπουν κατάχρηση. «Ο έλεγχος είναι μεγάλος. Μη ξεχνάτε ότι ο εθελοντής θέλει να δώσει αγάπη, ανθρωπιά, βοήθεια, κατανόηση. Η χαρά είναι αφάνταστη. Όταν κάποιος σου σφίξει το χέρι ή όταν δεις ένα παιδί να χαμογελά επειδή του έδωσες κάτι, αυτά είναι ανεκτίμητα».