Cyprus' Strategic Moves and the Cyprus Issue

Οι στρατηγικές κινήσεις της Λευκωσίας, η κινητικότητα με τις τριμερείς και διμερείς συναντήσεις, όπως και η συμμετοχή -εδώ και 21 χρόνια- στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν στόχο. Στο βάθος υπάρχει το Κυπριακό. Η επιδίωξη είναι να έχουν τα ανοίγματα και οι δράσεις, θετική επίδραση στο Κυπριακό.
Στη διαπραγμάτευση ενισχύεται η θέση της Λευκωσίας και επηρεάζεται και το περιεχόμενο μιας συμφωνίας. Είναι προφανές ότι η αναβάθμιση γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ενισχύουν πολλαπλώς.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη συνέντευξή του στον «Φ», ρωτήθηκε πώς επηρεάζουν το Κυπριακό οι στρατηγικές κινήσεις που γίνονται. Απάντησε ότι «αυτό που αλλάζει, αυτό που βλέπουμε να αναδεικνύεται είναι το αυξημένο ενδιαφέρον και για το περιεχόμενο της λύσης του Κυπριακού, η Κυπριακή Δημοκρατία να παραμείνει ένα κυρίαρχο κράτος, κράτος-μέλος της Ε.Ε., χωρίς εξωτερικές επεμβάσεις, εγγυήσεις και στρατεύματα κατοχής, και να συνεχιστεί ο ρόλος της στην περιοχή».
Κι αυτό ισχύει υπό την έννοια ότι εκείνοι που επενδύουν γεωπολιτικά στις σχέσεις τους με την Κύπρο, προφανώς δεν θα θέλουν το κράτος μας να εξαρτάται από τρίτους, από την Τουρκία. Λέγεται, για παράδειγμα ότι το Ισραήλ, η Ρωσία στο παρελθόν, όπως κι άλλες χώρες, εξυπηρετούνται από τη μη λύση του Κυπριακού. Και ότι αναπτύσσοντας πρωτοβουλίες η Λευκωσία επηρεάζεται από τους τρίτους που θέλουν ανοικτό το εθνικό θέμα. Ανεξαρτήτως εάν τούτο ισχύει ή όχι σε ό,τι αφορά τους τρίτους, η Κυπριακή Δημοκρατία προβαίνει σε στρατηγικά ανοίγματα για να ενισχυθεί η θέση της, μέσα από την αναβάθμισή της, στο Κυπριακό. Να είναι χρήσιμη, σημαντική, γεωπολιτικά τόσο, όσο να μη δέχεται πιέσεις ώστε να δεχθεί την όποια λύση, που θα την καταστεί εσαεί όμηρο της κατοχικής Τουρκίας. Ή να αξιοποιούν τη γεωστρατηγική της προίκα τρίτοι, όπως η Βρετανία, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ κ.ά.
Με παρουσία της Τουρκίας στο νησί, με την κατοχική δύναμη να ελέγχει τις αποφάσεις του κράτους και εκβιαστικά να τις καθορίζει, τούτο δεν θα είναι λύση, αλλά ομηροποίηση. Και προφανώς, τούτο δεν συμφέρει πρωτίστως εμάς, αλλά και τρίτους παίκτες στην περιοχή. Γιατί η παρουσία της Τουρκίας στο νησί επηρεάζει και τα δικά τους συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους.
Το Κυπριακό δεν είναι ένα μονοδιάστατο πρόβλημα, που μπορεί να επιλυθεί εσωτερικά και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η γεωπολιτική διάσταση και τα πολλά και διαφορετικά συμφέροντα που διαδραματίζονται στην περιοχή. Η κοντόφθαλμη προσέγγιση που αντιμετωπίζει το Κυπριακό ως μια δικοινοτική διαφορά, μια διαφορά μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, έχει ενισχύσει τους τουρκικούς σχεδιασμούς και έχει εν πολλοίς απαλλάξει την κατοχική δύναμη από τις ευθύνες της στην Κύπρο.
Δεν μπορεί στο Κυπριακό να συζητούνται ρυθμίσεις με όρους της δεκαετίας του ’70 και να επιδιώκεται ένα μοντέλο, που θα προκαλεί συνεχώς εμφράγματα στη λειτουργία του κράτους. Δεν μπορεί να συζητείται ένα μοντέλο με διακρίσεις και διαχωρισμούς. Εάν τούτο ισχύσει τότε δεν θα είναι δημοκρατικό. Εάν έχει ως πυρήνα τον διαχωρισμό στη βάση της εθνικής καταγωγής, θα διαιωνίζει τις αντιπαραθέσεις και τον εθνικισμό.
Η αναβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενισχύει τις προσπάθειες και θέτει το Κυπριακό ζήτημα σε μια άλλη βάση. Κι αυτή προφανώς είναι η προσπάθεια.
Σε αυτή την προσπάθεια, προφανώς και είναι απαραίτητες οι συμμαχίες, οι συνεργασίες, αλλά δεν πρέπει να θεωρούμε πως αυτές θα μας… σώσουν ή θα αγωνιστούν εκ μέρους μας (γιατί ακούγονται κι αυτά στη δημόσια σφαίρα). Η συνεργασία έχει όρια και ο καθένας τα θέτει μέχρι εκεί που εξυπηρετούνται τα δικά του συμφέροντα. Αυτό ισχύει και για εμάς, που θα πρέπει να αξιοποιούμε τα διαφορετικά συμφέροντα, εκείνα τα οποία σε αυτή τη φάση ταυτίζονται με τα δικά μας. Με στόχο να λειτουργήσουν υπέρ μας. Η προίκα μας μεγάλη, προσοχή, πάντα, στους προικοθήρες.