Η ιστορία του Ηρακλή: Η αρκούδα 400 κιλών που μεγάλωσε ως «γιος» ενός ζευγαριού – Έτρωγαν μαζί στην κουζίνα, έπιναν μπύρες και χαλάρωναν στο τζάκι

Στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 πολλά πράγματα έμοιαζαν διαφορετικά. Όμως ακόμα και με τα μέτρα εκείνης της εποχής, η ζωή της Μάγκι και του Άντι Ρόμπιν, ενός ζευγαριού από το Κλάκμανανσαϊρ της Σκωτίας, ξεπερνούσε κάθε φαντασία.
Για 25 χρόνια, το σπίτι τους το μοιράζονταν με μία γκρίζλι αρκούδα ύψους σχεδόν τριών μέτρων και βάρους άνω των 400 κιλών, τον Ηρακλή, τον οποίο μεγάλωσαν σαν παιδί τους.
«Ήταν μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στους τρεις μας. Μια πραγματική ιστορία αγάπης», λέει σήμερα η Μάγκι, 76 ετών. «Κανείς δεν έχει ζήσει έτσι με μια αρκούδα. Ήταν το μικρό μας αγόρι».
Ο Ηρακλής δεν ήταν μια οποιαδήποτε αρκούδα. Έτρωγε πρωινό στο τραπέζι της κουζίνας, χαλάρωνε μπροστά στο τζάκι, έπινε μπίρες με τους θαμώνες στην παμπ που διατηρούσε το ζευγάρι και συνόδευε τον Άντι παντού. Η ιστορία του έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1980, όταν εξαφανίστηκε στις Εξωτερικές Εβρίδες της Σκωτίας, κατά τη διάρκεια γυρισμάτων για διαφήμιση χαρτιού υγείας.
Η εξαφάνισή του προκάλεσε μια τεράστια επιχείρηση αναζήτησης διάρκειας 24 ημερών, με τη συμμετοχή της αστυνομίας, του στρατού, ελικοπτέρων, σκαφών, μικρών αεροσκαφών και κατοίκων της περιοχής με δίχτυα και αναισθητικά όπλα.
Όταν τελικά εντοπίστηκε και διασώθηκε, ο Ηρακλής μετατράπηκε σε παγκόσμιο σταρ: γνώρισε τη Μάργκαρετ Θάτσερ, εμφανίστηκε δίπλα στον Ρότζερ Μουρ στην ταινία Octopussy και έγινε καλεσμένος σε τηλεοπτικές εκπομπές σε Ευρώπη, Αμερική, Ιαπωνία και Αυστραλία.
Ο «γιος» τους ο Ηρακλής
25 χρόνια μετά τον θάνατό του, το ντοκιμαντέρ Hercules The Bear: A Love Story, που προβάλλεται από το BBC, αφηγείται πώς η Μάγκι και ο Άντι, που δεν απέκτησαν ποτέ παιδιά, μεγάλωσαν τον Ηρακλή από έξι μηνών σαν γιο τους.
Η Μάγκι θυμάται ότι τον αγκάλιαζε, του μιλούσε και μαγείρευε ασταμάτητα για εκείνον. Αυγά, φασόλια, μπέργκερ, μακαρόνια μπολονέζ, γαρίδες, καφές με ζαχαρούχο γάλα, αναψυκτικά, ακόμη και τούρτες γενεθλίων με κεράκια, τα οποία ο Ηρακλής έσβηνε πριν τις καταβροχθίσει.
«Ήταν ιδιότροπος στο φαγητό και δεν του άρεσαν τα ωμά», λέει. Στην παμπ έπινε πού και πού μια μπίρα με λεμονάδα ή λίγο Babycham, αν και, όπως παραδέχεται, «έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί, γιατί μεθούσε εύκολα».
Ο Άντι, πρωταθλητής της πάλης και ξυλοκόπος, περνούσε ώρες τρέχοντας μαζί του στα βουνά, κολυμπώντας σε λίμνες και ποτάμια και παίζοντας πάλη, παρά τα κοφτερά νύχια και το συνεχώς αυξανόμενο βάρος της αρκούδας. «Ήταν το αγόρι μας, το μεγάλο μας μωρό», λέει η Μάγκι. «Ήταν ένα μαγικό πλάσμα και ζήσαμε μια μαγική ζωή».
Η ζωή τους ήταν ιδιαίτερη ακόμη και πριν τον Ηρακλή. Γνωρίστηκαν το 1970 σε αγροτική έκθεση στο Περθ. Η Μάγκι ήταν πρωταθλήτρια στην ιππασία και ο Άντι παλαιστής, 37 ετών τότε. «Ήταν γεμάτος όνειρα και ποτέ δεν έκανε μικρά όνειρα», θυμάται. Όταν της πρότεινε να αποκτήσουν ένα αρκουδάκι, εκείνη συμφώνησε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ο πρώτος καιρός με την αρκούδα στο σπίτι
Έξι μήνες αργότερα αγόρασαν τον Ηρακλή από το Highland Wildlife Park στη Σκωτία έναντι 50 λιρών. Παρότι αρχικά ήταν επιθετικός και δύσκολος, με τον χρόνο δέθηκε απόλυτα μαζί τους.
«Η σχέση μας βασίστηκε στην εμπιστοσύνη», λέει η Μάγκι. «Εκείνος μας την έδωσε και του τη δώσαμε κι εμείς».
Η εξαφάνιση του, η άρνηση να σκοτώσει ζώα και το τέλος του
Η δραματική εξαφάνισή του το 1980 συγκλόνισε τη χώρα. Όταν εντοπίστηκε, είχε χάσει δεκάδες κιλά, καθώς αρνήθηκε να σκοτώσει ζώα για να επιβιώσει.
Από εκείνο το σημείο και μετά, η φήμη του απογειώθηκε, όμως το ζευγάρι ήταν πιο ευτυχισμένο όταν ήταν απλώς οι τρεις τους.
Το τέλος ήρθε το 2000, όταν ο Ηρακλής αρρώστησε σοβαρά και έχασε τη χρήση των πίσω ποδιών του. Παρά τις προσπάθειες του Άντι να τον κρατήσει στη ζωή, με θεραπείες στο νερό και ατελείωτες ώρες φροντίδας, η αρκούδα πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου.
«Ακόμα μου λείπει τόσο πολύ», λέει η Μάγκι.
Ο θάνατός του σημάδεψε βαθιά τον Άντι, ο οποίος δεν συνήλθε ποτέ πλήρως.
Δύο χρόνια αργότερα, της είπε ότι ήθελε άλλη αρκούδα. Αυτή τη φορά, όμως, η Μάγκι αρνήθηκε κατηγορηματικά. Για εκείνη, ο Ηρακλής ήταν μοναδικός – και αναντικατάστατος.