Μπριζίτ Μπαρντό: Η ζωή της θρυλικής «Μπεμπέ», ο μύθος και οι αντιφάσεις ενός αιώνιου sex symbol

Από το απόλυτο σύμβολο του πόθου στη μοναχική φωνή της πρόκλησης και της σύγκρουσης. Ήταν η γυναίκα που άλλαξε το βλέμμα του κινηματογράφου…
Η Μπριζίτ Μπαρντό, το όνομα που ταυτίστηκε όσο λίγα με την έννοια του ερωτισμού, της ελευθερίας και της μεταπολεμικής γοητείας, πέθανε σε ηλικία 91 ετών. Η είδηση ανακοινώθηκε από το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό, το οποίο ίδρυσε και υπηρέτησε μέχρι τέλους, αφιερώνοντας τη ζωή της στην προστασία των ζώων.
«Το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό ανακοινώνει με απέραντη θλίψη τον θάνατο της ιδρύτριας και προέδρου του, της Μπριζίτ Μπαρντό, μιας διεθνώς αναγνωρισμένης ηθοποιού και τραγουδίστριας, που επέλεξε να εγκαταλείψει μια περίβλεπτη σταδιοδρομία για να αφιερώσει τη ζωή και την ενέργειά της στην υπεράσπιση των ζώων και στο Ίδρυμά της», αναφέρει ανακοίνωση που διαβιβάστηκε στο Γαλλικό Πρακτορείο, χωρίς να αναφέρει την ημέρα ή τον τόπο θανάτου.
Με το «Και ο Θεός… Έπλασε τη Γυναίκα» το 1956, η Μπαρντό δεν έγινε απλώς διάσημη· έγινε σύμβολο. Το βλέμμα της, το ανέμελο βάδισμα, η απροκάλυπτη θηλυκότητα συγκλόνισαν μια κοινωνία που μόλις έβγαινε από τη σκιά του πολέμου. Ο κινηματογράφος δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος.
Από το μπαλέτο στην παγκόσμια δόξα
Γεννημένη το 1934 στο Παρίσι, σε εύπορη καθολική οικογένεια, η Μπαρντό προοριζόταν αρχικά για τον χορό. Το μπαλέτο και το Κονσερβατουάρ του Παρισιού άνοιξαν τον δρόμο, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Το εξώφυλλο του «Elle» στα 15 της χρόνια την έφερε μπροστά στην κάμερα -και στον Ροζέ Βαντίμ, τον πρώτο της σύζυγο και σκηνοθέτη που θα την εκτόξευε.
Πατέρας της ήταν ο Λουί Μπαρντό, βιομήχανος με έντονη πειθαρχία και παραδοσιακές αξίες, και η μητέρα της, γυναίκα κομψή και φιλόδοξη, που φρόντισε από νωρίς να καλλιεργήσει την καλλιτεχνική παιδεία των παιδιών της. Η Μπριζίτ μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που τόνιζε την τάξη και την κοινωνική εικόνα, κάτι που συχνά συγκρουόταν με τον ελεύθερο και ανυπότακτο χαρακτήρα της, ο οποίος αργότερα θα την έκανε σύμβολο ανεξαρτησίας και θηλυκότητας.
Σημαντικό ρόλο στη ζωή της έπαιξε και η μικρότερη αδελφή της, η Μαρί-Ζαν, γνωστή ως Μιζανού Μπαρντό, που επίσης ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και παρέμεινε στενή της σύμμαχος. Παρά τις οικογενειακές εντάσεις και τις αποστάσεις, η οικογένεια της Μπαρντό υπήρξε καθοριστική στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς της, λειτουργώντας άλλοτε ως στήριγμα και άλλοτε ως αντίθεση στην πορεία μιας γυναίκας που έζησε με τους δικούς της όρους.
Στη δεκαετία του ’60 πρωταγωνίστησε σε εμβληματικές ταινίες του γαλλικού και παγκόσμιου σινεμά, συνεργαζόμενη με σκηνοθέτες όπως ο Γκοντάρ, ο Κλουζό και ο Λουί Μαλ, ενώ το Χόλιγουντ άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του.
Μούσα, είδωλο, «Marianne» της Δημοκρατίας
Η Μπαρντό δεν ήταν μόνο ηθοποιός. Ήταν μούσα διανοουμένων, καλλιτεχνών και μουσικών. Ο Λένον και ο ΜακΚάρτνεϊ τη λάτρεψαν, η Σιμόν ντε Μποβουάρ τη χαρακτήρισε «την πιο απελευθερωμένη γυναίκα της Γαλλίας», ενώ το 1969 το πρόσωπό της έγινε η Marianne – το ίδιο το σύμβολο της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Παράλληλα, άφησε το αποτύπωμά της και στη μουσική, με τη θρυλική -αν και αρχικά ανέκδοτη- εκτέλεση του «Je t’aime… moi non plus» του Σερζ Γκενσμπούρ.
Το 1973, μόλις στα 39 της, αποσύρθηκε αιφνιδιαστικά από τον κινηματογράφο. «Δεν ήμουν φτιαγμένη για τη ζωή ενός σταρ», θα πει αργότερα. Από τότε, η λάμψη αντικαταστάθηκε από μια άτεγκτη αφοσίωση στα δικαιώματα των ζώων.
Ίδρυσε το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό, συγκρούστηκε με κυβερνήσεις, διαμαρτυρήθηκε για σφαγές ζώων, κυνήγησε τη σιωπή με επιστολές και καταγγελίες. Για πολλούς, έγινε η συνείδηση της φιλοζωίας στην Ευρώπη.
Η σκοτεινή πλευρά της φωνής της
Η στήριξή της στην άκρα δεξιά, οι επιθέσεις της σε μειονότητες και οι καταδίκες για υποκίνηση φυλετικού μίσους προκάλεσαν βαθιά ρήγματα στην υστεροφημία της. Η Μπαρντό έγινε μια φιγούρα διχαστική: για άλλους ατρόμητη και ειλικρινής, για άλλους επικίνδυνα προκλητική και αμετανόητη.
View this post on Instagram
Ένας μύθος που δεν σβήνει
Τέσσερις γάμοι, θυελλώδεις έρωτες, ένας γιος, αμέτρητες φωτογραφίες που καθόρισαν την αισθητική μιας εποχής. Η Μπριζίτ Μπαρντό έζησε όπως έζησαν οι μύθοι: με ένταση, αντιφάσεις και υπερβολή. Ο θάνατός της δεν κλείνει απλώς ένα κεφάλαιο του γαλλικού σινεμά. Κλείνει μια εποχή όπου η ομορφιά, η ελευθερία και η πρόκληση περπατούσαν μαζί… Η Μπριζίτ Μπαρντό έφυγε. Ο θρύλος της, όμως, θα συνεχίσει να προκαλεί, να εμπνέει και να διχάζει.
Πηγή: skai.gr