ΣΤΕΠΙΝΣΚΙ για το πανό με τον Κόκκινο Στρατό – «Δεν μπορούσα να συνεχίσω στην Ομόνοια»

Για τις δηλώσεις του σε εκείνο το περιβόητο πανό για τον Κόκκινο Στρατό και τη Βαρσοβία, στον αγώνα Ομόνοια-Λέγκια, μίλησε ο Μάριους Στεπίνσκι, σε πολωνικό podcast:
«Αναφέρεστε εδώ και στη στάση που κράτησα μετά από εκείνο το πανό των οπαδών της Ομόνοιας, για τον Κόκκινο Στρατό. Και γενικά, πράγμα για το οποίο αξίζει σεβασμός -όπως γράφουν και οι τηλεθεατές- είναι ότι τότε δεν σιώπησα. Θα μπορούσα να κρυφτώ πίσω από το ότι, για παράδειγμα, ο σύλλογος δεν μου επιτρέπει να μιλήσω, ότι θα μιλήσει ο εκπρόσωπος Τύπου κτλ., όμως εγώ πήρα ξεκάθαρη θέση. Αν με ρωτάτε αν αυτό μου έκανε κακό στην καριέρα μου στην Ομόνοια, θεωρώ πως εκείνη την περίοδο, συνέβησαν πάρα πολλά πράγματα για να μπορέσω να συνεχίσω να εκπροσωπώ αυτόν τον σύλλογο. Κάτι που, άλλωστε, το ξεκαθάρισα και στον προπονητή πριν από την πρώτη προπόνηση της φετινής σεζόν».
«Ζήτησα συνάντηση με τον αθλητικό διευθυντή και τον προπονητή πριν από την πρώτη προπόνηση και είπα ξεκάθαρα ότι ζητώ τη συγκατάθεση για μεταγραφή, γιατί δεν βλέπω το μέλλον μου σε αυτόν τον σύλλογο και δεν βλέπω καν τη διάθεση να συνεχίσω να αγωνίζομαι εκεί. Το έθεσα ξεκάθαρα. Μέχρι το τέλος της μεταγραφικής περιόδου υπήρχε μια συνεχής “μάχη”, όμως την τελευταία ημέρα του παραθύρου ενημερώθηκα ότι τότε μπορούσα να αποχωρήσω. Ήταν όμως λίγο αργά και με την οικογένειά μου αποφασίσαμε να περιμένουμε μέχρι τον χειμώνα και τότε να λύσουμε αυτή την κατάσταση με τον τρόπο που θέλαμε εμείς, και όχι όπως ήθελε η άλλη πλευρά».
«Από τη δική μου πλευρά, η κατάσταση παρουσιάστηκε ξεκάθαρα, γιατί δεν μου αρέσουν οι ασαφείς καταστάσεις και τα μισόλογα. Δεν μου αρέσει να βρίσκομαι σε μέρη όπου δεν νιώθω καλά. Ξεκαθάρισα ότι η περιπέτειά μου σε αυτόν τον σύλλογο είχε τελειώσει. Στην αρχή αυτό δεν έγινε αποδεκτό – ίσως κάποιοι το πήραν ελαφρά, ίσως νόμιζαν ότι αστειεύομαι ή ότι είναι μια τυπική πίεση ενός παίκτη για μεταγραφή. Όμως, με τον καιρό όλοι στον σύλλογο κατάλαβαν ότι όσα έλεγα τα εννοούσα και ότι αυτά μεταφράζονταν και στην πραγματικότητα. Κάποια στιγμή όλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα ήταν καλύτερο να χωρίσουν οι δρόμοι μας»